چند روزی که مدینه بودم دو تا از شبکه های عربی را می توانستیم ببینیم. یکی از آن ها شبکه العربیه بود که عربستان آن را ارایه می کرد. در آن روزها قضایای لبنان و جنگ حزب الله رخ داده بود. این شبکه از اول صبح تا آخر شب بر علیه حزب الله خبرپراکنی می کرد و تمام تلاش خود را به کار می گرفت تا نشان دهد این گروه یک گروه تروریستی است و حزب حاکم حزبی قانونی و در تحت رنج است. کاملاً معلوم بود که همه چیز به شکل حساب شده ای طراحی شده است. از یک طرف حزب حاکم به آن تصمیم اشاره کند و از سوی دیگر کشورهای دیگر حمایت خود را شروع کنند تا حزب الله بعد از مدت کوتاهی تابستان داغی که بوش بدان اشاره می کرد، تجربه کند.شبش به مسجدالنبی رفته بودم و فکرهای مختلفی از ذهنم می گذشت. از یک سو به غربت کسانی که یک عمر مبارزه کرده اند می اندیشیدم و از سوی دیگر به پلیدی کسانی فکر می کردم که برای دوام سلطنت خود و مذهب جعلی خود حاضر بودند، دست به هر کاری بزنند. دست به قرآن بردم و آیه ای آمد که در ذیل آن به این کلمه اشاره شده بود: آن ها نمی توانند (لایستطیعون). کمی خیالم راحت شد و تشویش های زیادم کمتر شد. جالب بود همان شبکه و روزنامه عکاظ که آن هم روزنامه ای عربستانی است، بعد از آن همه تبلیغات بعد از یک روز اعلام کردند که شهر بیروت به دست حزب الله درآمده است. تمام گروه های مزدور اسرائیلی مانند سمیر جعجع در عرض یک روز اظهار عجز کردند. جالب تر از آن که روزنامه الشرق الاوسط در خبری به قول خودش تحریک آمیز به نقل از سفیر سابق جمهوری اسلامی در بیروت اعلام کرد: ما این گونه حزب الله را بوجود آوردیم. غافل از آن که این ها قدرت لایزال الهی است نه قدرت شخص یا گروهی خاص. خداوند است که می تواند یک گروه بی چیز را به جایی برساند که بالاترین قدرت ها را به بازی بگیرد.
